Lezer, dit is geen opdracht aan u gericht. Het is geen besluit dat wij namen na lang peinzen. Het is een eenvoudige mededeling: wij betalen niet. Het is inderdaad zo dat de waanzinnige energieprijzen, waarvan een selectie uit hogere kringen en belezen professoren de oorzaak zowel in het noorden, het zuiden als in het westen meent te moeten ontdekken, ons dwingen tot het nemen van deze onfortuinlijke keuze. Ver van ons om deze erudiete heren en dames te willen bestrijden maar in tegenstelling tot velen, zijn wij -tot onze spijt- geen expert in deze zaken.
Al wat wij weten is dat wij een bericht ontvingen ter betaling van een afschuwelijke som. Het bedrag dat de opsteller van de facturen meent te moeten innen, deed ons zwijmelen en ontlokte ons een kreet die niet zou misstaan in de Nederlandse literatuur van het Interbellum. Aangezien wij het godsgeloof verloren onder invloed van de vele gemene streken die het leven ons reeds verstrekte, was deze krachtterm nutteloos.
Te meer daar wij in geleerde economische werken lazen dat er een onzichtbare hand alles schijnt in goede banen te leiden, op voorwaarde dat men niet intervenieert. Een andere optie menen de vorsers te vinden in een proxy-oorlog tussen twee staten waar wij geen affiniteit mee hebben, overheden hebben ons lot echter gebonden met één van de strijdende partijen. Een derde partij intelligente denkers – die waar ik mij in vinden kan-meent dat de oorzaak en het gevolg in deze complexiteit niet meer van malkander te onderscheiden zijn. En dat het hele systeem van crisis naar crisis hobbelt. Voor ons is het in deze situatie een kwestie van noch kip noch ei geworden, wegens totaal gebrek aan koopkracht.
Wat wij wel zien is, dat onze vervloekte (zie hierboven) energieleveranciers de messen gescherpt hebben en in een periode van nog geen twee jaar de factuur in een soort hink-stap-sprong tot een recordhoogte van het tienvoudige wisten te verhogen, persoonlijk kom ik op het dertienvoudige uit. Dat moet als zeer merkwaardig omschreven worden aangezien ik mijn groene stroom betrek uit een organisatie die enkele jaren geleden een paar turbines in de Beneden-Maas (of was het de Samber) heeft laten zakken en de aan mij geleverde stroom geproduceerd wordt met gratis waterkracht. Niets wijst in mijn geval op een oorzakelijk verband om een dertien maal hogere kostprijs voor de productie van mijn elektrische stroom uit deze continue waterstroom te verantwoorden.
Als verklaring wordt mij herhaald dat de duurste in de rij van deze energieproductie de prijs bepaalt voor het geheel door de gemeenschap verbruikte kilowatturen. Waarom wij dan noodzakelijk een vrije energiemarkt nodig hebben, gaat mijn verstand alweer te boven. Ik heb hier geen enkele boodschap aan. Ik heb geen contract daarover gezien, gelezen, laat staan dat er een door mij goedgekeurd en persoonlijk gesigneerd document zou bestaan dat daarover uitsluitsel geeft.
Kortom of deze verklaringen waar, onwaar, fakenews of op ware feiten of anderzijds ideologisch geïnspireerd zijn, laat ons steenkoud. Wij allen krijgen nu een factuur die van 40 euro via 80 naar 420 of bestaande uit andere bedragen die onverklaarbaar werden opgeblazen tot een maat of 10 groter. Ineens zijn wij allemaal industriële verbruikers die geen enkele maat kennen. (Het woord inflatie komt ons in de gedachten.) En de betaling van deze afschuwelijke sommen wordt van ons verlangd over een eeuwigdurende terugkerende maandelijkse periode. Op de koop toe en verbazingwekkend betalen we telkens hogere voorschotten op een vermeend energieverbruik uit het recente verleden. Het terugschroeven van deze uit de hand gelopen kosten wordt ons dan ook zeer moeilijk, laat mij zeggen, onmogelijk gemaakt.
Mensen die gewoon uitwerken gaan, gepensioneerd zijn, zich als zelfstandige of met een vrijberoep vestigden, wie een bedrijf heeft of een ambacht uitoefent, zich met kunst en vliegwerk inlaat, wie meewerkt in het staatsbestel of de onderwijskoepels, zij zijn één voor één helemaal gezien. We zijn eraan voor onze jarenlange inzet, onze spaardrift voor onze materiële bezittingen, de investering in onze woonsten, de op krediet aangeschafte isolatiematerialen en de honderd keer berekende besparingen betekenen niets.
Es ist alles umSonst!
Aangezien de kosten werden berekend voor een bedrag A met een afgeleid rendement a’. Terwijl in de reële werkelijkheid de kosten een bedrag Ax13 (dertien) bedragen en het rendement a’ verwaterd is, is het allemaal verloren moeite, weggegooid geld. Zonnepanelen, batterij, warmtepomp, isolerend glas met een R=0,80(!), het dient allemaal tot niets.
Ons inziens is het zo dat nu de kosten dertien keer hoger liggen, de energieproducenten als groep en de overheid als instelling het de eigen burgers onmogelijk gemaakt heeft deze afschuwelijke en onbetamelijke sommen te betalen. Eigen schuld, dikke bult. Daarom herhaal ik het graag nog een keer:
